Τα παιδιά των αστεριών

Μια φορά κι έναν καιρό, την εποχή που δεν υπήρχε ακόμη η γη, ο μεγάλος αρχηγός Τιράβα και η σύζυγός του η Ατίρα ζούσαν στον ουρανό. Στο κέντρο βρίσκονταν πάντα ο μεγάλος αρχηγός και η σύζυγός του, ενώ γύρω τους καθόταν όλοι οι υπόλοιποι θεοί. Σιγή επικρατούσε παντού και τότε ο Τιράβα κοιτάζοντας έναν-έναν τους άλλους θεούς στα μάτια τους μίλησε:

-Αποφάσισα να αναθέσω στον καθέναν από σας να εκτελέσει μια αποστολή στον ουρανό. Για τον σκοπό αυτό θα σας δώσω μέρος της δύναμής μου, διότι αποφάσισα να δημιουργήσω ανθρώπους κατ’ εικόνα και ομοίωσή μου. Η αποστολή σας από δω και πέρα θα είναι να τους προστατεύετε και να τους φροντίζετε.

Οι υπόλοιποι θεοί δεν πρόλαβαν να μιλήσουν, γιατί ο μεγάλος αρχηγός άρχισε να δίνει εντολές και να τοποθετεί τον καθέναν στη θέση του. Έτσι διέταξε τον Σακούρου, δηλαδή τον Ήλιο, να πάει στην ανατολή και να χαρίζει το φως του και την θερμότητά του. Στην συνέχεια διέταξε τον Εσπερινό, το Λαμπρό Αστέρι να μείνει στη θέση του, δηλαδή στη δύση.

-Θα μείνεις στη δύση και από δω και πέρα θα σε ονομάζουν μητέρα όλων των πραγμάτων, διότι από σένα να δημιουργηθούν όλα τα πλάσματα.

Μετά ήρθε η σειρά του Αυγερινού, που τον ονόμαζαν Μεγάλο Αστέρι. Η αποστολή που του ανέθεσε ήταν να παραμείνει στην ανατολή και τον ονόμασε Πολεμιστή. Αυτός θα έσπρωχνε τον λαό στη δύση και έπρεπε να φροντίσει να μην μείνει κάποιος πίσω.

Πρώτο αστέρι του ουρανού έκανε τον Πολικό Αστέρα και τον τοποθέτησε στο βορρά. Αντίθετα, στο νότο, τοποθέτησε το Άστρο των Πνευμάτων ή το Άστρο του Θανάτου. Στη συνέχεια, ο Τιράβα τοποθέτησε ακόμη τέσσερα αστέρια, ένα βορειοανατολικά, ένα βορειοδυτικά, ένα νοτιοανατολικά και ένα νοτιοδυτικά, με αποστολή να είναι η φρουρά του ουρανού.

Ο μεγάλος αρχηγός στράφηκε στο Λαμπρό Αστέρι και του είπε:

-Περίμενε και θα σου στείλω τα σύννεφα, τους κεραυνούς και τις αστραπές και συ πρέπει να τους τοποθετήσεις κοντά στον Ουράνιο Κήπο. Εκεί θα δημιουργηθούν οι άνθρωποι, που θα τους ντύσω με δέρματα βούβαλων και θα τους δώσω παπούτσια.

Πριν ακόμη ο μεγάλος αρχηγός προλάβει να τελειώσει τη φράση του, τα σύννεφα συγκεντρώθηκαν, οι άνεμοι φύσηξαν με όλη τους τη δύναμη, οι αστραπές και οι κεραυνοί έτρεξαν να κρυφτούν μέσα στα σύννεφα. Ο ουρανός γέμισε σύννεφα και τότε ο Τιράβα πήρε μια πέτρα και τα χτύπησε. Αμέσως αυτά άνοιξαν και εμφανίστηκε μια τεράστια ποσότητα νερού. Τότε ο Τιράβα παρέδωσε τα όπλα τους στους θεούς των τεσσάρων Άστρων του ουρανού και τους διέταξε να χτυπήσουν την έκταση του νερού. Τα νερά αποχώρησαν και εμφανίστηκε η γη.

Τότε οι τέσσερις θεοί άρχισαν ένα ξέφρενο πανηγύρι, με χορούς και τραγούδια, για τη δημιουργία της γης. Ακούγοντας τις φωνές τους συγκεντρώθηκαν αμέσως οι θεοί των στοιχείων, του κεραυνού, των αστραπών και των ανέμων. Αμέσως ξέσπασε μια τρομερή θύελλα, η οποία ήταν τόσο ισχυρή, που η δύναμή της γέμισε «ρυτίδες» τη γη, δημιουργώντας τα βουνά και τις κοιλάδες. Οι θεοί των τεσσάρων άστρων άρχισαν και πάλι να πανηγυρίζουν, για να γιορτάσουν τη δημιουργία των βουνών, των δασών και των πεδιάδων και τότε άρχισε πάλι η θύελλα, που αυτή τη φορά πρασίνισε τη γη.

Οι επόμενοι χοροί και τα τραγούδια των τεσσάρων θεών δημιούργησαν τα ποτάμια και τους χειμάρους, που ξεπήδησαν από τα σπλάχνα της γης κι άρχισαν να κυλούν ορμητικά στην επιφάνειά της. Το τέταρτο τραγούδι έφερε όλων των ειδών τα σπαρτά και έτσι πλούτισε η γη.

Πριν, όμως, δημιουργηθεί ο άνθρωπος ο μεγάλος αρχηγός έστειλε την Αστραπή να εξερευνήσει τη γη. Το Λαμπερό Αστέρι της είχε δώσει το σακούλι που είχε φυλαγμένες τις θύελλες. Στο ίδιο σακούλι ήταν κρυμμένα και τα αστέρια που κυνηγούσε ο Αυγερινός. Πράγματι, η Αστραπή εξερεύνησε όλη τη γη και τότε άνοιξε το σακούλι που της είχε δώσει το Λαμπερό Αστέρι, έβγαλε από μέσα όλα τα αστέρια και τα τοποθέτησε στον ουρανό. Ένα απ’ αυτά, όμως, ζήλεψε τη δόξα του Λαμπερού Αστεριού και έστειλε έναν λύκο να κλέψει από την Αστραπή το σακούλι με τις θύελλες. Ο λύκος, ένα από τα πιο έξυπνα πλάσματα, που είχε το πιο ισχυρό πνεύμα, κατάφερε να κλέψει από την Αστραπή τον σάκο με τις θύελλες και έτρεξε γρήγορα μακριά. Εκεί, άνοιξε τον σάκο και ελευθέρωσε όλα τα πλάσματα που ήταν κρυμμένα μέσα. Εκείνα οργισμένα που δεν έβρισκαν την αστραπή, στράφηκαν εναντίον του λύκου και τον σκότωσαν, επειδή τον θεώρησαν υπεύθυνο για την αιχμαλωσία τους.

Από τη στιγμή εκείνη ο θάνατος δεν εγκατέλειψε ποτέ τη γη και δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ, πριν την ημέρα που όλα τα πλάσματα θα εξαφανιστούν και το Αστέρι του Νότου, δηλαδή το Αστέρι του Θανάτου, θα βασιλεύσει στη γη. Τότε η Σελήνη θα κοκκινίσει και ο Ήλιος θα σβήσει. Όλοι οι άνθρωποι θα μεταμορφωθούν σε μικρά αστέρια και θα πετάξουν στον ουρανό από τον Γαλαξία, που είναι ο δρόμος που ακολουθούν οι ψυχές, για να φτάσουν στον ουρανό.

Παρά το επεισόδιο αυτό, ο μεγάλος αρχηγός δεν σταμάτησε το σχέδιό του για τη δημιουργία του ανθρώπου. Έτσι έδωσε εντολή στη Σελήνη και τον Ήλιο να ενωθούν και απέκτησαν ένα γιο. Ο Αυγερινός με τον Εσπερινό απέκτησαν μια κόρη. Τα δύο παιδιά στάλθηκαν στη γη και όταν μεγάλωσαν ο Τιράβα έστειλε τους θεούς να τους διδάξουν τα μυστικά της φύσης. Η γυναίκα πήρε τους σπόρους και την υγρασία, για να τους γονιμοποιήσει, μια καλύβα και μια εστία. Ο άνδρας πήρε τα ανδρικά ρούχα και τα όπλα του πολεμιστή. Και τα υπόλοιπα άστρα δημιούργησαν ανθρώπους. Αρχηγός της φυλής έγινε ο γιος του Ήλιου και της Σελήνης και τους δίδαξε ό,τι είχε μάθει από τους θεούς. Μάλιστα, η φυλή έκτισε έναν καταυλισμό σε σχήμα κύκλου, ακολουθώντας τη διάταξη των αστεριών στον ουρανό, για να μην ξεχαστεί ποτέ ο τρόπος με τον οποίον δημιουργήθηκε ο κόσμος...

(πηγές: Μυθολογία των Ινδιάνων, Παγκόσμια Μυθολογία, Μύθοι και Θρύλοι των ανθρώπων)